Gościcino to malowniczo położona miejscowość, należąca do Gminy Wejherowo.Najstarsze źródła podają, iż szkoła podstawowa istniała w Gościcinie już w drugiej połowie XIX wieku. Świadczą o tym duplikaty świadectw wystawianych byłym uczniom w okresie międzywojennym, począwszy od rocznika kończącego szkołę w 1875 roku.

Budynek szkolny zbudowany z czerwonej cegły mieścił się na wzgórzu, w "Gościcinie wsi". W roku 1907 szkołę rozbudowano. W tym czasie utworzono też drugą szkołę. Mieściła się na osiedlu zamieszkałym przez robotników fabryki mebli, zwanym "kolonią".

Od chwili utworzenia szkoły, aż do 1920 roku językiem wykładowym był niemiecki, jedynie religii do 1905 roku uczono po polsku.
Przed 1918 rokiem kierownikiem szkoły był Niemiec o nazwisku Fett, a nauczycielem Polak – Cezary Klimek. Po odzyskaniu niepodległości ( dla Pomorza było to w lutym 1920 roku) kierownikiem został Cezary Klimek, pełniący tę funkcję do 1935 roku.

W roku szkolnym 1928/29 z połączenia szkół na "kolonii" (osiedle fabryczne) i "wiosce", powstała jedna, w której pracowało czterech nauczycieli. 1 grudnia 1935 roku stanowisko kierownika objął Augustyn Günther. W swoich wspomnieniach z tego okresu pisze: "Prawdziwą plagą była wędrówka dzieci z kolonii do wioski i odwrotnie".

Budynek szkolny Gościcino – wieś posiadał trzy pomieszczenia klasowe – dwa na parterze, jedno na piętrze, w budynku znajdowało się również mieszkanie kierownika szkoły. Nie było w nim kanalizacji ani wody. Toalety i studnia znajdowały się na szkolnym podwórku. Dzwonek zastępował powieszony na łańcuchu kawałek metalu, w który woźny uderzał, oznajmiając tym przerwę. "W czasie zimy szkoła była ogrzewana przez piece kaflowe, które woźny musiał opalać".

W 1936 roku szkoła otrzymała dodatkowy etat. Wynajęto jedno pomieszczenie u jednego z mieszkańców, ale część dzieci nadal wędrowała z kolonii do wioski i odwrotnie.

Wędrówki dzieci oraz trudne warunki lokalowe spowodowały, iż rozpoczęto starania o budowę nowej szkoły. Wybuch wojny zniweczył te plany. W okresie okupacji kierownictwo szkoły objął Niemiec o nazwisku Lisius. Dzieci znów zmuszone zostały do nauki w języku niemieckim. Po wyzwoleniu, w grudniu 1945 roku, do szkoły powrócił z wojennej tułaczki Augustyn Günther, obejmując ponownie kierownictwo. Natychmiast rozpoczął starania w sprawie budowy nowego budynku. Powstał projekt szkoły o 11 izbach lekcyjnych z salą gimnastyczną i skrzydłem administracyjno – gospodarczym. Trudności finansowe spowodowały, iż dopiero wiosną 1959 roku przystąpiono do pierwszych prac budowlanych. Przed zimą już stał budynek w surowym stanie, pod dachem, a 15 października 1960 roku nastąpił jego odbiór.

Pierwsze zajęcia w nowej szkole rozpoczęły się 17 października. Uczniowie uczyli się w systemie dwuzmianowym. Liczba uczniów wzrosła do siedmiuset, a nauczycieli – 27.

Na terenie szkoły działały koła zainteresowań oraz organizacje. Duże sukcesy odnosił chór, którego założycielem i pierwszym dyrygentem był Zdzisław Tessa. Pierwsze zajęcia odbywały się w świetlicy Gościcińskiej Fabryki Mebli. Kolejnymi dyrygentami byli: Halina Klewer, a w latach 80 – tych Danuta Matuszczak. Obok chóru przez wiele lat istniał zespół instrumentalny, prowadzony przez opiekunów chóru.

W nowej szkole była biblioteka i świetlica. Zniszczone książki naprawiali uczniowie z koła introligatorskiego, które prowadził Augustyn Günther, a po nim Kazimierz Stefanowski. W roku 1969 kierownikiem, a później dyrektorem, został Kazimierz Chimerek. Z jego inicjatywy nadano szkole imię mjra Henryka Sucharskiego. 15 października 1974 roku odbyła się uroczystość nadania imienia, w której gośćmi honorowymi byli: sierżant Jan Naskręt – uczestnik walk na Westerplatte oraz porucznik Dżennet Skibniewska – bliski współpracownik mjra na uchodźstwie. W czasie uroczystości dyrektor szkoły odebrał z rąk przedstawicieli Rady Zakładowej Gościcińskiej Fabryki Mebli sztandar ufundowany przez zakład oraz mieszkańców Gościcina. W holu szkoły odsłonięto pamiątkową tablicę i popiersie patrona. Cenną pamiątką tego dnia jest wpis umieszczony w księdze pamiątkowej przez nieżyjącą już Dżennet Skibniewską: "Panie Majorze Sucharski. Melduję posłusznie, iż przybyła jeszcze jedna szkoła Twego Imienia. Bądź spokojny – pamięć o Twoich bohaterskich żołnierzach i o Tobie nie zginie. Westerplatte było nasze i będzie zawsze Polskie". Od 1979 roku trwała rozbudowa budynku szkolnego. Prace trwały do 1986 roku. W nowym skrzydle znalazły się: nowe klasy lekcyjne, kuchnia, stołówka, biblioteka i sala gimnastyczna. W 1987 roku otwarta została sala komputerowa. Od tego czasu uczniowie biorą udział w zajęciach z informatyki. Szkoła zawsze chętnie uczestniczyła w akcjach niesienia pomocy potrzebującym. W 1982 roku, w akcji charytatywnej na rzecz powodzian, zebrano pieniądze oraz 15 paczek z odzieżą. Największą kwotę pieniężną uzbierała klasa VI b.

Od kilku lat nauczycielka, pani Danuta Meyer-Seroczyńska, organizuje w okresie świątecznym upominki dla Domu Dziecka w Lęborku.

W 2000 roku Szkolne Koło PCK wraz z Gminnym Ośrodkiem Pomocy Społecznej zorganizowało Wigilię dla seniorów i osób samotnych z Gościcina. W przygotowaniu tej uroczystości pomagali też rodzice uczniów. Do ważnych wydarzeń ostatnich lat należy zaliczyć zorganizowanie w październiku 1996 roku oraz w maju 1998 roku Sejmików Ekologicznych programu "Czysta Wisła i Rzeki Przymorza". W dniach trwania sejmików odbywały się prelekcje i konkursy. Od 1996 roku młodzież szkolna z samorządu uczniowskiego wydawała gazetkę pt. "Kujon". W listopadzie 1996 roku szkole przekazano w użytkowanie gabinet stomatologiczny. W styczniu 2000 roku, w związku ze stuleciem Gościcińskiej Fabryki Mebli, nauczyciele: Gertruda Kruszyńska i Danuta Meyer, zorganizowały Konkurs Jubileuszowy. Witając zaproszonych gości dyrektor szkoły, mgr Urszula Drzewowska podkreśliła, że "idea konkursu łączy się z założeniami reformy oświatowej, rozbudzaniem zainteresowania uczniów małą ojczyzną". W czasie spotkania rozstrzygnięto kilka konkursów o fabryce. Laureaci otrzymali nagrody rzeczowe ufundowane przez zakład, m. in. krzesła i taborety. Impreza była m. in. podziękowaniem za wiele lat opieki Gościcińskiej Fabryki Mebli nad Szkołą Podstawową w Gościcinie. W związku z reformą szkolnictwa – w gminie otworzono nową szkołę – gimnazjum.

W 1999 roku dyrektorem Samorządowego gimnazjum został mgr Henryk Pranga, zaś dyrektorem Samorządowej Szkoły Podstawowej w Gościcinie mgr Urszula Drzewowska. Od blisko 128 lat szkoła w Gościcinie odgrywa w życiu środowiska lokalnego ważną rolę. To tu rodzice i dziadkowie obecnych uczniów pobierali naukę. Pomagali przy budowie nowego budynku szkolnego, jak również jego rozbudowie. Rodzice uczniów chętnie biorą udział w pracach na rzecz szkoły, uczestniczą tez w różnych imprezach szkolnych. Zapraszani są m. in. na występy, w których uczestniczą ich dzieci.

mgr Teresa Papis Gościcino

BIBLIOGRAFIA:
1. Kroniki Samorządowej Szkoły Podstawowej w Gościcinie
2. Protokoły Rad Pedagogicznych z lat 1957-1991
3. Wspomnienia byłych uczniów: Ryszarda Bichowskiego i Ignacego Teclaf
4. Nasza Gmina nr 5 Miesięcznik Samorządowy Gminy Wejherowo, 1999